Table of Contents

(روش های جوشکاری برای ساخت فولاد) جوشکاری به سادگی به عنوان فرآیند اتصال دو فلز از طریق عامل گرما یا فشار علاوه بر مواد فیلتر تعریف می شود. با این وجود، روش های جوشکاری زیادی برای انجام وظیفه در این تعریف ساده وجود دارد. علاوه بر این، به قطعاتی که به یکدیگر متصل می شوند، ماده اصلی یا ماده پایه و مواد اضافی برای تشکیل اتصال را پرکننده یا مصرفی می گویند. مواد مصرفی معمولاً به گونه ای انتخاب می شوند که از نظر ترکیب مشابه با تشکیل یک جوش همگن باشند. گرما به روش های مختلفی مانند قوس الکتریکی، قوس پلاسما و لیزر تامین می شود. جوش به عنوان یک اتصال جوشی تکمیل شده گفته می شود.

خرید دستگاه برش پلاسما با بهترین کیفیت و قیمت از آرال ماشین

شروع ساخت فولاد با مراحل زیر مانند برش، حفاری و حکاکی مرحله بعدی به طور کلی مونتاژ قطعات است. در این مرحله پیگیری روش های صحیح جوشکاری و اطمینان از مونتاژ صحیح تمامی قطعات و مطابقت با مشخصات مورد نظر بسیار مهم است. زیرا هیچ فرآیند جوشکاری به اندازه کافی برای همه کاربردها وجود ندارد. در ساخت فولاد، مهمترین تکنیک های جوشکاری عبارتند از: جوشکاری با گاز بی اثر فلز (MIG)، جوشکاری با قوس تنگستن گازی (TIG) و جوشکاری با چوب یا معمولاً به آن جوش قوس فلزی محافظ می گویند.

قبل از داشتن اطلاعات بیشتر در مورد این روش های جوشکاری، هنگام تصمیم گیری در مورد نوع روش های جوشکاری برای شرایط مورد نظر خود، مهم است که این عوامل زیر را در نظر بگیرید:

نوع مواد قطعه کار
ضخامت مواد
موقعیت جوش
زمان مورد نیاز
نوع منبع جریان جوشکاری و مقدار جریان
موقعیت جوش

خرید دریل مگنت از آرال ماشین با گارانتی و خدمات پس از فروش معتبر

روش جوشکاری با گاز بی اثر فلز (MIG)

جوشکاری با گاز بی اثر فلزات (MIG) به دلیل روش سریع و هزینه سرمایه گذاری اولیه کمتر از روش های دیگر جوشکاری پرکاربرد است. اجزای ضروری جوش MIG عبارتند از سیلندر گاز، رگلاتور، واحد تغذیه سیم، منبع تغذیه، مشعل MIG. برای یک جوش موفق، باید یک شیار جوش مناسب وجود داشته باشد که دهانه ای بین دو عضو مشترک باشد که فضایی را برای محتوی فلز جوش فراهم می کند. همچنین الکترود جوشکاری که تامین کننده جریان جریان در این فرآیند است باید تمیز و عاری از روغن باشد.

در روش ذوب MIG از یک الکترود جوش سیم استفاده می شود که به طور خودکار از طریق یک تفنگ جوش تغذیه می شود و این باعث ایجاد قوس بر روی قطعه کار می شود. قوس برای ذوب شدن مواد گرما تولید می کند. این مراحل تحت یک گاز بی اثر برای محافظت از جوش در برابر آلاینده ها در محیط جوش انجام می شود. انواع متداول گازی که برای این مورد استفاده می شود، آرگون، دی اکسید کربن و هلیوم هستند. فرآیند گاز بی اثر فلزی برای همجوشی فولاد نرم، فولاد کم کربن، فولاد ضد زنگ و آلومینیوم، فلزات صفحه نازک یا ضخیم‌تر مناسب است.

برای کاربردهای اتصال دوره ای و معمولی، جوش MIG مزایای بیشتری نسبت به سایر فرآیندهای جوشکاری می دهد که عبارتند از:

این یکی از ساده‌ترین روش‌های جوشکاری برای یادگیری است، حتی برای اولین بار که کاربران می‌توانند با تمرین کمتر به جوش خوبی دست یابند.
قطعات جوش داده شده می توانند صفحات نازک یا ضخیم باشند
تمام انواع رایج مواد مانند فولادهای کربنی، فولاد ضد زنگ، آلومینیوم را جوش می دهد.
موقعیت های جوشکاری مانند سایر انواع جوش عامل اصلی نیستند.
سرعت جوش را می توان سریعتر از سایر انواع جوش به دست آورد.
به دلیل گاز بی اثر، جوش تمیزتری را ارائه می دهد.

روش قوس تنگستن گازی (TIG)

جوشکاری قوسی تنگستن گاز یکی از رایج‌ترین شکل‌های جوشکاری است که در دهه 1930 توسعه یافت و در صنعت هواپیماسازی رایج بود. امروزه به طور کلی برای جوشکاری برنج، فولاد ضد زنگ، طلا، آلومینیوم، برنز و غیره استفاده می شود. ناحیه جوشکاری TIG از آلودگی اتمسفر توسط گاز بی اثر مانند جوشکاری MIG محافظت می کند، تفاوت اصلی بین این دو TIG از تنگستن استفاده می کند در حالی که MIG از الکترود استفاده می کند.

در جوشکاری قوسی تنگستن گاز از یک الکترود تنگستن غیر قابل مصرف برای به دست آوردن جوش استفاده می شود. جریان های الکتریکی از طریق یک الکترود تنگستن کار می کنند و بنابراین گرما را برای ذوب شدن پایه مواد ایجاد می کنند و پس از آن یک قوس ایجاد می کنند که سیم را ذوب کرده و حوضچه جوش را ایجاد می کند. این فرآیند جوشکاری حرارت کم ایجاد می کند که آن را برای جوشکاری قطعات نازک مناسب تر می کند. این نوع جوش معمولاً برای فولاد آلیاژی، فولاد ضد زنگ، فلزات غیرآهنی مانند آلومینیوم، منیزیم و آلیاژهای مس استفاده می شود.

این روش در هواپیماسازی، لوله سازی، صنعت خودروسازی به دلیل مزایای زیر استفاده می شود:

حداقل فوران بالای فلز پایه
جوش در همه موقعیت ها قابل انجام است.
برای مواد نازک تر بهتر است
اجازه دهید جوشکاری تنظیم بهتری برای گرمای ورودی در ناحیه جوشکاری انجام شود
کار با کیفیت بالا، سطوح بهتر و زیبا پس از چسباندن قطعات

روش استیک یا SWAW (روش جوشکاری قوس فلزی محافظ)

جوشکاری قوس فلزی محافظ که معمولاً به عنوان جوشکاری چوبی شناخته می شود، یک روش جوشکاری دستی قدیمی است. هنگامی که تجهیزات جدید و گران‌تر در دسترس نیستند، جوشکاری با چوب می‌تواند بسیار مفید باشد. این تکنیک دارای یک الکترود مصرفی با پوشش شار است که از ناپایدار شدن قوس به دلیل شرایط محیطی مانند هوا و باد جلوگیری می کند. به این دلیل است که جوشکاری چوبی محبوب ترین روش جوشکاری برای استفاده در خارج از منزل و در مناطق پر آب بوده است.

با این وجود، این روش محدود به فلزات نازک‌تر از گیج 18 است و به دلیل حذف سرباره، نیاز به تمیز کردن ناحیه جوش دارد. این شرایط محدودکننده باعث می‌شود که جوشکاری با چوب برای علاقه‌مندان یا کارهای تعمیر و نگهداری کوچک مناسب‌تر باشد، زمانی که می‌توان از روش‌های جوشکاری دیگر در چندین صنعت برای اتصال قطعات استفاده کرد.

برخلاف سایر روش های جوشکاری، گاز محافظ برای جوشکاری چوبی مورد نیاز نیست، در نتیجه مقرون به صرفه ترین روش است. جوشکاری چسب دارای مزایا و معایبی است. بیایید نگاهی به آنها بیندازیم:

مناسب برای شرایط باد و هوا در فضای باز
بر خلاف سایر روش های جوشکاری، تمیز کردن فلز پایه چندان مهم نیست
خرید تجهیزات جوشکاری چوب با کمترین هزینه
با توجه به اینکه جوشکاری مواد نازک می تواند دشوار باشد، برای نتایج موفقیت آمیز، جوشکاران باید تجربه کافی در جوشکاری چوبی داشته باشند.
بعد از جوشکاری تمیز کردن سرباره مهم است
Stick روشی کندتر از MIG است و ممکن است عملکرد را محدود کند.